Riley's reservaat
Met april voor de deur breng ik jullie graag weer een nieuwe editie van Riley's Reserve, een kijkje in mijn wereld waar verwennerij en reflectie elkaar ontmoeten en het tempo nooit vertraagt.
Maart was een wervelwind op de best mogelijke manier. Ik vloog naar Perth om mijn verjaardag te vieren met Mr. V, die me van mijn voeten veegde met een shoppingtrip en lunchafspraak waardoor ik me verwend en aanbeden voelde. Ik woonde het Ivy Society Gala bij, waar elegantie en opwinding door elkaar liepen, en maakte tijd vrij voor een fotoshoot waar ik graag iets nieuws wil onthullen.
Te midden van dit alles begint een nieuw hoofdstuk. Mijn oorspronkelijke Twitter-account mag dan weg zijn, maar ik ben terug met hernieuwde energie. Je kunt me nu hier vinden.
April belooft nog meer. Een reis van 12 uur naar Sydney ligt in het verschiet, met de mogelijkheid om iets langer te blijven als de juiste gelegenheid zich voordoet. Zoals altijd laat ik ruimte voor spontaniteit, verbinding en een vleugje avontuur.
Als je een ontmoeting hebt overwogen, is dit misschien jouw moment. Laten we hier een gesprek beginnen .
Beschikbaarheid & rondleidingen
April belooft zowel opwinding als mogelijkheden, met mijn tijd verdeeld tussen Melbourne en een aanlokkelijke terugkeer naar Sydney.
Op 7 april ben ik in Sydney voor een 12 uur durende reis en voor degenen die het liever wat rustiger aan doen, ben ik op de 5e en 6e beschikbaar voor iedereen die me voor de grote dag weg wil kapen. Of het nu gaat om een zonovergoten lunch, een verwenmiddag of een avond die heerlijk tot laat duurt, ik wil graag iets onvergetelijks met je creëren.
Vooruitkijkend laat ik ruimte voor een langer verblijf in Sydney als de juiste gelegenheid zich voordoet. Soms is een vluchtige ontmoeting gewoon niet genoeg.
Zoals altijd, als Melbourne niet is waar je bent, biedt mijn Fly Me To You-service het perfecte excuus om iets onvergetelijks te creëren, waar je ook bent.
Bekijk mijn maandelijkse beschikbaarheid hier. En als je niet aan Sydney of Melbourne denkt, vertel me dan hier waar je me de volgende keer wilt zien .
Service in de kijker
Degenen die mijn vorige nieuwsbrief hebben gelezen, herinneren zich vast mijn ontmoeting met Sam, een onvergetelijke nacht waarin de machtsverhoudingen op de heerlijkste manier verschoven. Hij begon met de controle, maar het duurde niet lang voordat hij op zijn knieën zat, smekend om meer, gevangen tussen verlangen en onderwerping.
Die nacht was niet alleen een verandering in dynamiek. Het was een voorproefje van Something Naughty, waar grenzen wegvallen, fantasieën de overhand nemen en niets van de tafel is. Het is waar ik mijn zelfbeheersing loslaat en iets wilders omarm, iets ongetemds. Het ene moment kan ik de verleidster zijn, de controle overnemen en je ademloos achterlaten terwijl ik je tot het uiterste drijf. Het volgende moment kan ik me volledig overgeven, mezelf aanbieden om verkend, geproefd en verslonden te worden.
Something Naughty is waar ik goed in ben. Het is een ontmoeting die zich richt op de stoutmoedigen, de nieuwsgierigen en degenen die hunkeren naar een nacht waarin alles mogelijk is. Misschien heb je je al afgevraagd hoe ver je me mag nemen, of misschien ben je er klaar voor om mij de controle te laten nemen en je tot het uiterste te drijven. Hoe dan ook, Something Naughty belooft een nacht waarin verlangens niet alleen worden vervuld, maar overtroffen, zodat je ademloos achterblijft en hunkert naar meer.
Als je hebt verlangd naar een ervaring waarin controle en overgave op de meest bedwelmende manier samenkomen, dan wacht Something Naughty op je.
Ontdek hier meer over Something Naughty. Ik ben er klaar voor als jij dat bent.
Christian, oh Christian... Deze ervaring was er echt eentje voor in de boeken.
Stel je voor. Het is een donderdagavond en ik lig opgekruld in bed met de laatste aflevering van Real Housewives of Beverly Hills, seconden verwijderd van het bestellen van een ijsje, wanneer een sms mijn telefoon laat oplichten. Op dat uur zijn vragen zelden de moeite waard om de prullenbak-tv voor te pauzeren, maar iets in deze sms deed me stoppen. Zijn woorden waren goed opgebouwd, verrassend genoeg, en toen zag ik het.
Een foto.
Keiharde buikspieren, een gebeitelde kaak en een kruis dat perfect tegen zijn borst rustte. Natuurlijk gaf hij me geen naam, dus besloot ik dat Christian zou passen. Iets overviel me. Misschien was het zijn lichaam, misschien was het de gedachte aan nog een nacht in bed, maar ik was niet tevreden. Niet vanavond. Ik zei ja.
Drie kwartier later, stipt op tijd, was ik klaar. Ik trok de kleinste witte string aan die ik kon vinden, gecombineerd met een oversized trui en knusse sokken, natuurlijk op zijn verzoek. Toen hij de deur opendeed, viel mijn mond bijna open. Ik had in lange tijd niet zo'n verschrikkelijk knappe man gezien. Begrijp me niet verkeerd, ik waardeer schoonheid in alle vormen, maar soms ben zelfs ik het slachtoffer van een perfect gebeiteld lichaam.
Er was nauwelijks een woord gesproken voordat hij me op het bed duwde, me omdraaide en die perfect gevormde kaak precies daar plaatste waar hij hoorde. Mijn lichaam reageerde onmiddellijk. Het duurde niet lang voordat ik hem een wederdienst bewees, mijn schuldgevoel, en hij kwam ter plekke bijna klaar. Maar Christian was nog niet klaar met me.
Hij trok me verder het bed op, draaide me op mijn rug en schoof zijn prachtig gevormde pik in me. Ik moest even ademhalen. De meesten kan ik wel aan, maar iets aan hem, iets in de lucht, deed me even pauzeren. Hij wachtte, geduldig, zijn kruis nog steeds dicht tegen zijn borst gedrukt, me een moment gevend om me aan te passen.
En toen was het tijd voor de wedstrijd.
Dertig minuten van diep, hard neuken later kwam hij klaar, ik kwam klaar, en het zweet dat op zijn borst glinsterde maakte me zo nat dat ik opnieuw klaarkwam, dit keer met de hulp van zijn vaardige vingers. Elke stoot, elke aanraking liet me verlangen naar meer, maar terwijl ik daar lag en op adem kwam, kon ik het niet helpen me af te vragen.
Wie was deze man? Wat deed deze Adonis in mijn slaapkamer op zo'n korte termijn? Waar kwam hij vandaan en hoe kon hij me verdomme twee keer laten klaarkomen?
Ik had zoveel vragen, maar voordat ik genoeg tijd had om ze te stellen, was hij al de deur uit.
Het was niet hoe ik mijn nacht wilde doorbrengen, maar mijn God, ik zou er niets aan willen veranderen.
Een maart-moment
Een recente affaire: Champagne, kaviaar en hem
Het is 18 maart en ik word wakker met twee realisaties. Ik ben weer een jaar ouder en wijzer... en ik sta op het punt te laat te komen voor mijn vlucht.
Op de een of andere manier haal ik het vliegveld met een uur over. Typisch ik, altijd vroeg, zelfs als ik denk dat ik te laat zal zijn. Ik bestel een koffie, want het is mijn verjaardagsweek. Ik ga wel weer decaf drinken als ik terug ben in Melbourne. Terwijl ik een slok neem van mijn gloeiend hete koffie, zet ik mijn telefoon op Perth-tijd en besef ik dat het officieel 2:30 uur is. Een vlucht van 6:00 uur naar WA? Niet leuk. Het tijdsverschil kwam aan als een klap, maar ik kwam twintig minuten te vroeg aan, klaar voor de drukke dag die voor me lag.
Terug zijn in mijn geboortestad was al speciaal, maar dat Mr V er ook was? Dat was het echte cadeau. Hij was overgevlogen om het met me te vieren en wat werk te verzetten op zijn kantoor in Perth. Zo heet.
Ik haastte me naar mijn hotel, trok een eendelig stuk aan en rende meteen naar Cottesloe Beach, mijn oude plek. Op het moment dat ik het water in gleed, voelde het buitenaards, alsof de tijd had stilgestaan. Ik had er de hele dag kunnen blijven, maar ik had een strak schema. Een kwartier later zat ik weer in een taxi, op weg naar het hotel om me om te kleden. Eenmaal aangekleed zweefde ik naar mijn oude kapper voor een frisse blowout (uiteraard) en toen besefte ik dat de echte traktaties nog moesten komen.
Ik ontmoette Mr V bij Dilettante, de eerste merkloze designerboetiek waar ik verliefd op werd. Ik nam hem mee door de winkel en liet mijn vingers over Dries Van Noten en Jaga gaan terwijl ik hem vertelde over mijn avonturen in WA. De nostalgie was bedwelmend, maar hoe dol ik ook ben op Dilettante, mijn hart behoort toe aan Camilla en Marc. We haastten ons en ik probeerde een onmogelijke combinatie, een groene minirok in combinatie met een mintgroene trui. Ik weet het, wie had dat gedacht? Maar daar stonden we dan, allebei geschokt door hoe goed ik er in kleur uitzag. Mr V, altijd gul, nam de stukken voor me mee en ik straalde terwijl hij toekeek, duidelijk blij om me zo gelukkig te zien.
Toen de lunchtijd naderde, gingen we op weg naar Gibney, de populairste nieuwe plek van Perth. Zonlicht stroomde door de ramen, weerkaatste tegen de oceaan en creëerde een glans die de verwachting in de lucht weerspiegelde. We namen plaats aan het strand en zonder aarzelen bestelde ik twee pittige margarita's en een glas champagne. Mr V en ik delen een liefde voor dineren, de intimiteit, de opwinding, de manier waarop het gesprek zich verdiept als de gangen zich ontvouwen. Het is een ruimte waar onze zintuigen worden verhoogd en waar verbinding moeiteloos aanvoelt.
Net toen de eerste slok champagne mijn lippen beroerde, greep hij in zijn jasje en overhandigde me een klein, perfect ingepakt cadeautje. Een fles Baccarat Rouge, vergezeld van een handgeschreven kaartje. Het gebaar was zo onverwacht, zo attent, dat ik mijn adem voelde stokken. Ik heb in de loop der jaren al zoveel mooie verjaardagen meegemaakt, omringd door geliefden die wisten hoe ze me een speciaal gevoel konden geven, maar dit... dit was anders.
Het was niet zomaar een cadeau. Het was een weerspiegeling van hoe goed hij me kent, hoe veel aandacht hij aan me besteedt. Normaal gesproken ben ik op mijn verjaardag een soort meisje dat ervaringen opdoet met vrienden, iemand die plezier beleeft aan gedeelde momenten en levendige vieringen. Maar ik kon me de laatste keer niet herinneren dat iemand me een fysiek cadeau had gegeven op de dag zelf. Er was iets aan het uitpakken van dat kleine, luxe doosje dat een diepe snaar in me raakte. Het was alsof mijn innerlijke kind, dat ooit genoot van het ritueel van het ontvangen van iets tastbaars, was ontwaakt. Dit gebaar raakte me op een manier die ik niet had verwacht en het is een gevoel dat me sindsdien is bijgebleven. Op dat moment voelde ik me echt gezien.
We bestelden een fles Pierre-Yves Colin-Morey Chassagne-Montrachet Premier Cru bij de maaltijd. Ik heb een voorkeur en ik ben niet bang om dat toe te geven. Terwijl de wijn werd ingeschonken, gingen we zitten en lieten we elke slok op ons inwerken terwijl de zon onze huid verwarmde. Het eten was goed, de kaviaar was geweldig, maar de wijn? Perfectie.
Maar het was niet de wijn of het eten dat het moment onvergetelijk maakte. Hij was het.
We spraken over alles, pijn, plezier en plannen voor de toekomst. Er lag een stille kwetsbaarheid in zijn woorden, in evenwicht gehouden door een kracht waardoor ik me zo veilig voelde, zo gezien. Zijn ogen, stabiel en vol kennis, hielden de mijne vast terwijl hij sprak, waardoor ik me de meest gekoesterde vrouw ter wereld voelde.
Naarmate de middag vorderde, kwam het dessert, vergezeld van gelach en een gevoel van tevredenheid dat nog lang na de laatste hap bleef hangen. Tegen de tijd dat we vertrokken, was ik niet alleen vol van het eten of blozend van de wijn. Ik was vervuld van een dankbaarheid die zich diep in mijn botten nestelde.
Mr V, met zijn vrijgevigheid, zijn detail en zijn niet aflatende vermogen om mij het gevoel te geven dat ik aanbeden word, heeft de lat zo hoog gelegd dat ik niet alleen blijf hangen in de geur van Baccarat Rouge, maar ook in de herinnering aan hem. Aan ons.
Tot de volgende keer Mr V.